Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Dursun Odabaşı Tıp Merkezinde vazifeli 47 yaşındaki hemşire Şadigül Köroğlu, 16 yıl evvel bebeğinin hayatını kaybettiği merkezde, erken dünyaya gelen ve sıhhat meseleleri yaşayan prematüre bebeklere “gönüllü annelik” yapıyor.
BAŞKA ANNELER EVLAT ACISI YAŞAMASIN İSTİYOR
Merkezin Yenidoğan Ağır Bakım Ünitesinde 26 yıldır misyon yapan Köroğlu, “parmak bebek” olarak nitelendirilen minik yüreklerin yaşama tutunmaları için meslektaşlarıyla ağır efor gösteriyor.
Aynı ünitede 16 yıl evvel erken dünyaya gelen bebeğini kaybeden Köroğlu, öteki annelerin de tıpkı acıyı yaşamaması için elinden geleni yapıyor.
Kendi evladı üzere gördüğü bebeklere şefkatle yaklaşan, tüm gereksinimleriyle yakından ilgilenen Köroğlu, bebeklerinin sıhhatine kavuşmasını bekleyen ailelerin de sevgisini kazanıyor.
“ÇOCUĞUM ÖLDÜ, DİĞER BEBEKLERİN SÜT ANNESİ OLDUM”
Köroğlu, misyon yaptığı serviste bebeğini kaybettikten sonra prematüre bebeklerin hayata tutunması için uğraş ettiğini anlattı.
O periyotta servisteki iki bebeğe süt annelik yaptığını belirten Köroğlu, “Bebeğimi kaybettiğim hafta birçok bebek hayata tutundu. O devirde süt verdiğim bebeklerden biri kimsesizdi, başkasının de anne sütü kesilmişti. Bebeklere süt annelik yapmak bana da düzgün geldi. Bebeğimi kaybettim diye isyan edip hayata küsmedim.” dedi.
Kan bulunamayan bebeklere tekraren kan verdiğini lisana getiren Köroğlu, “Terk edilmiş bir bebeğe 4 ay süt annelik yaptım. Bu bebek sonra evlat edinildi. Bunun üzere 1-2 ay baktığımız birçok bebek vardı. Bebeğimi kaybettim lakin burada yüzlerce bebeğim var.” diye konuştu.
İnsanın bebeğinden, evladından daha değerli bir şeyin olmadığını vurgulayan Köroğlu, annelerin kendilerine emanet ettiği bebeklere ihtimamla baktıklarını, aileleri daima bilgilendirdiklerini aktardı.
“TEDAVİ ETTİĞİMİZ BEBEK, MESLEKTAŞIM OLDU”
Tedavi gören çocuklarla ortalarında duygusal bağların oluştuğunu söz eden Köroğlu, şu sözleri kullandı:
“Tedavi ettiğimiz bir prematüre bebek birebir ünitede meslektaşım, mesai arkadaşım oldu. Bu benim için çok hoş bir anı. Prematüre bebekleri yetişkin biri olarak karışımızda görünce tanımı imkansız hisler yaşıyoruz. Bebekleri sağlıklı bir halde annelerinin kucağına verdiğimizde, aileler kadar biz de keyifli oluyoruz. Hastalanan bebek olduğunda sabaha kadar uyuyamıyoruz. Bazen servisteki arkadaşlarla para toplayarak bebeklerin muhtaçlığını karşılıyoruz. Bundan memnunluk duyuyoruz.”
